Planety Małego Księcia

Planety opisane w książce „Mały Książę” istnieją naprawdę. 
Opowieść ta jest połączeniem niewielkiej wiedzy (w okresie powstawania książki wiedza ta była mniejsza niż obecnie) z dużą intuicją pisarza. Przypuszczam, że byłby doskonałym wróżbitą, gdyby interesował się dywinacją. 

Książka została wydana w 1943 roku, a planeta głównego bohatera została odkryta 8 października 1906 roku przez Augusta Kopffa.

Antoine de Saint-Exupéry zapewne interesował się odkryciami w tej dziedzinie, a każda z opisanych planet w jego opowieści została zidentyfikowana.

Okazuje się, że znajdują się one w przestrzeni między Marsem a Jowiszem. Jest to tak zwany Pas Planetoid, nazywany również Pasem Głównym Asteroid lub Pasem Szybkiego Ruchu.

Prawdopodobnie te planetoidy są szczątkami jądra nieistniejącej dziś planety, która musiała być przynajmniej tej wielkości co Mars. Wskazują na to meteoryty spadające na Ziemię właśnie z tego miejsca w kosmosie, a są to meteoryty żelazne (między innymi Pallasyty), co oznacza że musiały być kiedyś częścią jądra jakiejś planety. 

Największą planetoidą w tym obszarze Kosmosu jest Ceres, odkryta w roku 1801 przez włoskiego astronoma Giuseppe Piazzi. Planeta karłowata, podobnie jak Pluton. 

Planetoidy Małego Księcia również mają swoje nazwy naukowe.

Planetoida, na której mieszkał Mały Książę, gdzie opiekował się swoją różą, ma nazwę 612 Veronika.

Równik tej planetoidy wynosi 120 km długości. Veronika ma bardzo słabą grawitację, więc zbyt szybkie tempo poruszania się po niej, mogłoby spowodować ryzyko wyjścia poza siłę jej grawitacji i stania się jej satelitą lub co gorsze mogłoby to wywołać niechcianą podróż w Kosmos. Nie ma tam atmosfery.

Kto czytał tą książkę, ten wie, że Mały Książę zwiedził również sąsiednie „planety”.

Planetoida 325 Heidelberga to planeta Króla odkryta 4 marca 1892 roku.

Planetoida Próżnego to 326 Tamara odkryta 19 marca 1892 roku.

Planetoida 329 Svea to planeta Latarnika odkryta 21 marca 1892 roku.

Planeta Bankiera to 328 Gudrun odkryta 18 marca w 1892 roku przez Maxa Wolfa.

Planetoida 327 Columbia to planeta Pijaka, odkryta 22 marca 1892 roku.

Planetoida 330 Adalberta to planeta Starszego Pana czyli geografa.

Siódmą planetą odwiedzoną przez Małego Księcia była nasza planeta Ziemia.

Na naszej planecie wylądował na pustyni, więc początkowo sądził, że nie ma zbyt wielu mieszkańców.

Zaprzyjaźnił się z lisem, który zdradził mu tajemnicę, że „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.”

Na pewno autor tej opowieści kierował się sercem, gdy ją pisał. Gdyby nie to, nie powstałaby nigdy ta niezwykła książka. W całej historii fascynuje mnie niezwykła intuicja autora. 

Rok po wydaniu „Małego Księcia” Antoine de Saint-Exupéry został zestrzelony przez hitlerowców, a wrak jego samolotu został znaleziony dopiero w maju 2000 roku na dnie Morza Śródziemnego w pobliżu Marsylii. 

* Informacje te zebrał Pan Roman Rzepka, a ja tylko się nimi dzielę, bo są interesujące.